Strefa małego pacjenta

Zarówno przed badaniem jak i przed zajęciami terapeutycznymi, Mały Pacjent, powinien być w dobrej formie i w dobrym nastroju. Kondycja psychofizyczna dziecka będzie miała niebagatelny wpływ na prawidłowy przebieg badania oraz na efekty terapeutyczne. Wyspane, wypoczęte i syte dziecko chętniej współpracuje z diagnostą i terapeutą. Łatwiej się koncentruje, lepiej rozumie polecenia, dłużej skupia uwagę.

Warto także pamiętać o przygotowaniu dziecka na to, co czeka je podczas wizyty diagnostycznej lub terapeutycznej. Gdy dziecko zna cel wizyty i wie, że rodzic będzie mu towarzyszył nie będzie się obawiać i chętniej nawiąże relację z diagnostą lub terapeutą.

Na umówioną wizytę należy przyjść ok 5 – 10min przed ustalonym czasem, aby móc bez pośpiechu przygotować się do wizyty, zmienić obuwie, skorzystać z toalety, wyciszyć się, aby ułatwić koncentrację na ćwiczeniach.

Poza zaleceniami ujętymi w informacji Jak przygotować się do badania, przygotowując dziecko do wizyty terapeutycznej warto zadbać wygodny strój, najlepiej sportowy oraz o skarpetki antypoślizgowe posiadające płaskie, niewyczuwalne, gumowe stopery na podeszwie (skarpetki z twardymi, grubymi stoperami, będą dekoncentrować i sprawić dyskomfort obniżając wydajność ćwiczeń).

Aby poprawić efektywność terapii i wspomóc cały układ nerwowy oraz poszczególne zmysły, nasi terapeuci, wzbogacają ćwiczenia związane stricte ze wzrokiem o ćwiczenia zaczerpnięte z metody Integracji Sensorycznej. Takie holistyczne podejście do funkcjonowania ciała sprzyja maksymalizacji efektu terapeutycznego. Dzieci wykonują więc dodatkowe ćwiczenia związane z motoryką i przetwarzaniem sensorycznym ponieważ ćwiczenia mogą być intensywne fizycznie dzieci powinny mieć ze sobą butelkę wody mineralnej, zaś w zimie mieć możliwość zmiany długiego rękawa na krótki.

W zależności od zalecenia terapeuty ćwiczenia należy wykonywać 2 do 5 razy dziennie. Częstotliwość jest szczególnie istotna u Małych Pacjentów, którym trudniej skoncentrować się na długich sesjach. Są jednak także inne czynniki, które maja znaczący wpływ na efektywność terapii.

• PORA DNIA

Ćwiczenia zalecone do pracy w dom najlepiej wykonywać rano, w południe oraz wczesnym popołudniem. Wówczas dziecko jest wypoczęte, chętne do współpracy. Znaczenie ma także światło dzienne.

• DOBROSTAN PSYCHOFIZYCZNY DZIECKA

Istotne jest to, by w chwili przystępowania do treningu domowego dziecko było wypoczęte, syte i zrelaksowane.

Warto także zadbać o konwencję i atmosferę w jakiej odbywa się sesja. Jeśli przedstawimy ją dziecku w formie zabawy i wspólnego czasu, motywacja Malucha do wykonywania ćwiczeń (czasem trudnych i niekomfortowych) będzie znacznie większa, co wydatnie wpłynie na efektywność. Zaangażowanie Małego Pacjenta jest o tyle istotne, że często bez jego woli nie jesteśmy w stanie uzyskać działania terapeutycznego. Dlatego ćwiczenie „na siłę” i pod groźbą kary przynosi małe korzyści, przy dużym obciążeniu emocjonalnym i dzieci i opiekunów. Prowadzi to do zniechęcenia obu stron.

Dobrym pomysłem jest wprowadzenie rytuałów treningowych, np.: zawsze po obiedzie lub po kąpieli, w dobrych humorach, bez poczucia presji i pośpiechu.

• INNE TERAPIE

Ze względu na to, że nasi Mali Pacjenci są często uczestnikami innych terapii, zachęcamy do przedstawiania naszym terapeutom zadań domowych, realizowanych zgodnie z zaleceniami pozostałych terapeutów. Obszary, które podlegają terapii często się ze sobą zazębiają dlatego żeby niknąć dublowania zadań, a co się z tym wiąże przeciążania układu nerwowego i mięśniowego należy przekazać terapeucie zalecenia innych specjalistów.

• DŁUGOŚĆ DOMOWEJ SESJI TERAPEUTYCZNEJ

Szczególnie u najmłodszych dzieci, u których trudno utrzymać koncentrację i uwagę, warto wprowadzić ćwiczenia w krótkich sesjach, ok 10- 15 min, ale częściej – kilka razy dziennie. Ćwiczenia wykonywane na zmęczonym układzie nerwowym oraz przy zniechęceniu i braku zaangażowania dziecka nie stanowią realnego treningu dla układu wzroku.

• PRIORTETY

W natłoku codziennych obowiązków i zajęć dodatkowych ciężko wygospodarować czas na kilkukrotne wykonane ćwiczeń. Być może warto dokonać weryfikacji ilości dodatkowych zajęć. Może okazać się, że warto czasowo zrezygnować z pozalekcyjnych aktywności na rzecz sprawnej i intensywnej terapii i po jej zakończeniu wrócić do realizacji zainteresowań.

Takie decyzje dobrze podejmować w konsultacji z terapeutą, który zasugeruje jakie formy aktywności mogą wesprzeć terapię wzroku, a których czasowe zawieszenie warto rozważyć.

• KONSULTACJE Z TERAPEUTĄ

Niektóre ćwiczenia terapeutyczne bywają żmudne i zniechęcające szczególnie podczas treningu domowego. Gdy Mały Pacjent nie chce wykonywać zaleconych ćwiczeń warto porozmawiać z terapeutą o alternatywie oraz systemie motywacyjnym. Z pewnością wspólnie uda się wypracować optymalne rozwiązania.

Jeśli podczas domowego treningu pojawią się wątpliwości dotyczące techniki wykonania ćwiczenia również należy skonsultować się z terapeutą, który wytłumaczy cel i sposób wykonywania zadania.